NE SEVDALAR YAŞANDI BAKRAZ SENDE...
ISMAN EBE ve MEHMET DEDE…
(Mehmet NİŞAN,lakabı Ateş Mehmet, Garagızlar sülalesinden, Ayşe ÇIRAK ın amcası.)
(İsmihan NİŞAN,Isman Ebe, Mehmet BATUM un kız kardeşi, Mehmet Ali Batumun halası)
Yıllar evvel yaşanmış şapka çıkarılası bir sevda öyküsü
KAYNAK: Celali ATEŞ, Arzu İNCE(dönemin canlı tanığı)
DERLEYEN:Erdal İNCE
Bundan yaklaşık elli altmış yıl evvel köyümüzün yağız delikanlılarından Mehmet(Ateş Mehmet)ile yine güzel kızlarından İsmihan’nın(ısman ebe)’nin yaşadığı sevda dillere destan olacak niteliktedir.
Mehmet(ateş Mehmet) İsmihan ı görür görmez vurulmuş!Yüreğinde yanan sevdasının karşılıksız olmadığını öğrenince iki gencin arasındaki sevda daha da alevlenmiştir. Araya giren büyükler bu iki genci kavuşturmak için seferber olmuşlardır.Düğün dernek kurulmuş kazanlarda yemekler pişmiş,tellallar bağıttırılıp davullu zurnalı şölen başlamış.İki gönül bir olunca samanlık seyran olur dercesine, karınca kararınca düğün yapılmış yeni evli çiftin mutlulukları kat be kat artmıştır…
Fakat ! Ayrılık vakti çabuk gelmiş. Çünkü Mehmet(Ateş Mehmet)vatan borcunu daha ödememiştir… Muhtarlıktaki askıda Ateş Mehmet’in de adı vardır. Mehmet bu duruma çok sevinmiş ama birden aklına ismihan gelince duraksamış..!!
Ama dünyanın sonu değildi ya…hem bu çocukluğundan beri beklediği vazifeydi..her Türk yiğidinin yapmak istediği vatan göreviydi..Bunları düşünerek evinin yolunu tutan Ateş Mehmet konuyu İsmihan geline anlatır.İkisini de bir heycandır alır… İsmihan gelin erini Peygamber Ocağına gönderecek olmanın heyacanıyla hemen hazırlıklara başlar...
Daha doyasıya yaşayamadıkları sevdalarını dönünce kaldığı yerden devam etmek dilekleriyle uğurlamalar başlar…Mehmet’ini askere uğurlarken oyalı bir yazmasını da vermiştir erine İsmihan gelin, Mehmet de cebkeninden çıkardığı ipek mendilini uzatmış geride bıraktığı güzel karısına.
Eller sallanırken gözlerden dökülen mercanları gizlemişler, içlerine dökmüşler adeta…
Yıllar zor geçer hasret çekmek hiç kolay değildir, dile kolay dört koca sene ayrıdır sevdalılar. Gönüldeki aşk sürekli artmış, günden güne özlemler dağ gibi olmuştur…
Artık sonu gelmiş özlemin hasret de bitmiş, Mehmet(Ateş Mehmet)asker ocağından dönmüştür…Kavuşmuştur yine sevdalılar kaldıkları yerden yuvalarında ocaklarını tüttürüp, mutluluklarına mutluluk katacakken!...asker ocağında hastalanan Mehmet in hastalığı yine ortaya çıkmıştır.Zamanın doktorlarına götürülür ama sonuç nafiledir,çare yoktur bu derde. Mehmet(Ateş Mehmet) kısa zaman sonra hakkın rahmetine kavuşmuştur… İsmihan Gelini Ateş Mehmet bir kez daha yalnız bırakmıştır. ve de bir daha geri dönmemek üzere...!!
İsmihan gelin (ısman ebe)gözünden döktüğü mercanı gizlemeyememiş, çünkü yaş değil kan akıtmış sevdalısının ardından, gönül yarası derindendir bu kez! hemde çook derinde…!
Artık elinde bir tek resimdir yiğidinden kalan onu da hiç çıkarmamış koynundan yıllarca.İçine atmış kimseciklere anlatamamış yüreğindeki ince sızıyı, acısını gömmüş içine.
Toprağa koyduğu erine olan sevgisini hiç öldürmemiş cap canlı tutmuş yüreğinde. Fakat yinede isyan ettiği günlerde olmuş bu kara bahtına kara yazgısına. İsmihan gelinin(ısman ebe)…Ocağı sönmüş çok sevdiği erini toprağa vermiş, yollarını gözlerken gelecek ümidi varken şimdi oda kalmamış, felek mutluluğu çok görmüş sanki, yine acı oyununu oynamış… Her şeye rağmen hayat devam etmekte İsmihan gelinde yaşamaya. Abdesti ile namazı onun yanından ayrılmayan tek yakını olmuş… Yalnızlıkla ayrılmamaya karar vermişken, birilerinin aracılığı ile köyümüzün kalabalık sülalerinden, mandıracılıkla da uğraşan, işleri yoğun olan Terzilerde mandıra işlerinde yardımcı olmak, bunaltan yalnızlıktan kurtulmak için orada kalmaya karar vermiş. Bu yıllarca böyle devam etmiş gitmiş.Başını kaldırıp hiç kimselere bakmamış bakamamış çünkü yüreğinden Mehmet'ini hiç çıkaramamış…Fakat Terzilere gelen bazı yabancı misafirler bekar olduğunu öğrenince ismihan sormalarından çok rahatsız olmuş… Rahmetli Mustafa Aşina(Terzi Mustafa)İsmihan gelinin rahatsızlığını görünce sakladığı kocasının resmiyle kendisininkini bir araya getirtip tek resim yapıp odasına astırtmış. Yıllarca duvarda asılı duran resim sonra ortadan kaybolmuş. Herkes unutmuş. Isman ebe Seneler sonra hakkın rahmetine kavuşunca;
insanlar, bu resmi yastığının altında bulmuşlar, kocasına olan sevdasını hiç yitirmediğini , hep sadık kaldığını, kabre onunla girdiğini, öldüğü güne kadar bir resimle sevdasını yaşadığını taa ki o zaman anlamışlar…” Mekanlarınız cennet,toprağınız bol olsun
RAHMETLİ TERZİ MUSTAFASI(MUSTAFA AŞİNA)
|
